วันที่ 31 พฤษภาคม 2021 หมู่คณะมารีย์นิรมล หัวหมาก พร้อมใจกันสวดภาวนาตามพระประสงค์ขององค์สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิส ด้วยความรัก ความศรัทธาต่อพระมารดามารีย์ เป็นต้น ในวันสุดท้ายของการสวดสายประคำมาราธอน โดยมีข้อตั้งใจเพื่อยุติโรคระบาดโควิด 19 สมาชิกในบ้านร่วมสวดภาวนาที่สวนแม่พระหน้าบ้าน ซิสเตอร์มาลัย วิสิทธิ์ศิลป์ อธิการิณี ได้มอบเทียนสัญลักษณ์แห่งความรัก ความศรัทธาแด่พระมารดา ซิสเตอร์พรพิรุณ จันทร์เด่นดวง ได้นำสวดสายประคำ โดยตั้งรูปแม่พระแก้ปม และในแต่ละข้อของการสวดได้นำสวดภาวนาพิเศษ โดยภาวนาแก้ปมที่ต้องแก้ออกจากชีวิต “ห้าปม” ผ่านทางพระมารดามารีย์ พร้อมสลับบทเพลงเทิดเกียรติพระมารดา และหลังสวดภาวนา บรรดาซิสเตอร์พร้อมกับพนักงาน และสัตบุรุษ ที่มาร่วมสวด ได้ภาวนาวอนขอต่อพระมารดาแก้ปมเป็นพิเศษ จากนั้นซิสเตอร์มาลัย ได้ให้โอวาท และข้อคิดเกี่ยวกับความรัก ความศรัทธาต่อพระมารดา และขอพระมารดาโปรดปกปักพิทักษ์รักษาลูก ๆ ของพระมารดาให้พ้นจากภัยอันตรายทั้งปวง …more photos…
ความช่วยเหลือจากพระมารดามารีย์องค์อุปถัมภ์ที่เอาซีลีอุม
ความช่วยเหลือจากเบื้องบน ที่บ้านหอพักเอาซีลีอุม ศาลาแดง วันที่ 21 พฤษภาคม 2562 ประมาณ 11 โมงกว่า เป็นวันเริ่มตรีวารวันแรกของการฉลองแม่พระองค์อุปถัมภ์ ข้าพเจ้าได้ขึ้นไปบนหลังคาบ้านพักของซิสเตอร์ชั้น 5 พร้อมกับช่างผู้ช่วยเพื่อสำรวจและหาวิธีการห้องกันน้ำรั่วซึมตามรอยต่อของบ้าน เนื่องจากหลังคาเป็นหลังคากระเบื้องลอยคู่ซึ่งสามารถแตกหักได้ง่ายและมีสภาพเก่ามาก ข้าพเจ้าและผู้ช่วยจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษและพยายามเหยียบไปตามสันของเหล็ก ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังอธิบายการทำงานให้กับช่างผู้ช่วย ด้วยความเผลอและหลงลืมไปชั่วขณะ ข้าพเจ้าได้ก้าวถอยหลังไปเหยียบตรงหลังคาที่มีความเก่าและผุมาก ทันใดนั้นข้าพเจ้าก็เสียงหลักหงายหลังล้มไปทั้งตัวทะลุหลังคาประมาณ สามสี่แผ่น เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ข้าพเจ้าได้ยินเสียงกรีดร้องของคนงานผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างล่างและได้ยินเสียงแตกของกระเบื้องหลังคาดังรัว ๆ วินาทีนั้นข้าพเจ้าคิดว่า ข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าคงต้องร่วงหล่นไปที่พื้นข้างล่างแน่นอน ในสภาพนอนหงายหลังลงไปทั้งตัว เหมือนเวลาได้หยุดนิ่งตัวข้าพเจ้าได้ค้างอยู่ในหลังคาเก่า ๆ ผุ ๆ ที่กำลังจะแตกและพร้อมที่จะร่วงลงไปข้างล่างได้ตลอดเวลา เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างดันหลังข้าพเจ้าไว้ไม่ให้ร่วงหล่นลงไป ในความเป็นจริง หลังคากระเบื้องลอนคู่สามารถรับน้ำหนักได้ไม่เกิน 40-50 กิโลกรัม แต่ตัวข้าพเจ้า หนักถึง 77 กิโลกรัม และล้มหงายหลังไปทั้งตัว แต่ข้าพเจ้ากลับยังค้างอยู่ได้ไม่ร่วงหล่นลงไป และไม่มีอะไรให้ยึดเกาะ ทันใดนั้นข้าพเจ้าได้ยินเสียงเรียกของช่างผู้ช่วยและช่างได้ยื่นมือมาให้ข้าพเจ้าจับ และดึงข้าพเจ้าขึ้นมา หลังจากนั้นเศษกระเบื้องทั้งหมดได้หล่นลงไปที่พื้น เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเต็มไปหมด ข้าพเจ้ามองลงไปเห็นเป็นหลังคาทะลุเป็นช่องใหญ่ขนาดคนเท่าข้าพเจ้าสามารถหล่นลงไปได้ และในพื้นด้านล่างมีโต๊ะและเก้าอี้ที่วางคว่ำไว้มีปลายขาของเก้าอี้หลายขึ้นมา ถ้าข้าพเจ้าหล่นลงไปแล้วหลังหรือศีรษะกระแทกกับปลายขาเก้าอี้ อะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น ข้าพเจ้าไม่กล้าแม้แต่จะคิด ชีวิตข้าพเจ้าอาจจะเปลี่ยนไปตลอดกาล ข้าพเจ้าได้สำรวจตัวเองปรากฎว่ามีรอยแผลถลอกเพียงเล็กน้อยที่แขนและที่หลัง […]
Leave a Reply