คุณพ่อฝันว่ากำลังเดินเล่นอยู่ที่ปอร์ตาซูซา บริเวณหน้าบ้านพักของทหารพ่อได้เห็นสตรีผู้หนึ่งดูเหมือนว่าเป็นคนขายลูกเกาลัดคั่ว เพราะเขากำลังหมุนกระทะซึ่งปิดอยู่บนเตาไฟ ในกระทะนี้พ่อคิดว่าเขาใส่ลูกเกาลัดนั่นเอง พ่อรู้สึกพิศวงใจที่ได้เห็นวิธีคั่วลูกเกาลัดแบบใหม่ พ่อจึงเดินเข้าไปใกล้และเห็นกระทะหมุนไปหมุนมาจริง ๆ พ่อถามสตรีผู้นั้นว่ากำลังคั่งอะไรในกระทะนั้น สตรีนั้นตอบว่า

“กำลังทำลูกกวาดให้พวกซาเลเซียน”

“อะไรกันนี้ ทำลูกกวาดให้ซาเลซียนรึ”

“ใช่แล้ว” สตรีผู้นั้นตอบ

พูดแล้วก็เปิดกระทะออกให้พ่อดูและพ่อก็ได้เห็นลูกกวาดหลากสี มีตาข่ายแยกไว้เป็นพวก ๆ มีทั้งสีขาว แดง ดำ มีน้ำตาลเคลือบโดยรอบซึ่งดูเหมือนเป็นหยาดฝนหรือหยาดน้ำค้างที่เพิ่งตกลงมาใหม่ ๆ หยาดฝนนี้บางหยดก็เป็นสีแดง พ่อได้ถามสตรีนั้นว่า

“ลูกกวาดเหล่านี้รับประทานได้ไหม”

“ได้ซิคะ” สตรีนั้นตอบ พลางส่งให้พ่อ

พ่อจึงถามว่า “ลูกกวาดที่มีสีแดง สีดำ สีขาวนี้หมายความว่ากระไร”

สตรีนั้นตอบว่า “ลูกกวาดสีขาวทำไม่ยากนัก แต่มันก็เปื้อนง่าย สีแดงมีค่าเท่ากับโลหิต ส่วนสีดำมีค่าเท่ากับชีวิต ใครที่ได้ลิ้มรสลูกกวาดนี้จะไม่รู้สึกเหนื่อย ไม่รู้จักความตาย และน้ำตาลที่เคลือบนั้นหมายความว่ากระไร”

“หมายถึง ความอ่อนหวานของนักบุญซึ่งพวกท่านได้ยึดเป็นแบบฉบับ หยาดน้ำค้างซึ่งอยู่บนลูกกวาดนั้นหมายถึง หยาดเหงื่อมากมายที่จะต้องหลั่งไหลเพื่อจะรักษาความอ่อนหวาน และบางครั้งถึงกับจะต้องหลั่งโลหิตเพื่อไม่ให้สูญเสียความอ่อนหวานนั้นไป”

พ่อรู้สึกพิศวงใจมากและอยากถามต่อไปแต่สตรีผู้นั้นไม่ยอมตอบและไม่ยอมพูดอะไรอีก พ่อจึงเดินต่อไป พลางครุ่นคิดถึงสิ่งที่ได้ฟัง แต่เมื่อเดินไปไม่กี่ก้าวก็พบกับคุณพ่อปิกโกและพระสงฆ์บางองค์ ทุกองค์มีอาการตกใจ อับอายขายหน้า ขนหัวลุก

“มีอะไรเกิดขึ้นหรือ?” คุณพ่อถาม

คุณพ่อปิกโกตอบว่า “โอถ้าคุณพ่อทราบ ! ถ้าคุณพ่อทราบ !”

พ่อจึงถามย้ำ คิดว่ามีอะไรเกิดขึ้น และคุณพ่อปิกโกก็พูดต่อไปว่า “ถ้าคุณพ่อทราบ! คุณพ่อเห็นสตรีผู้นั้นทำลูกกวาดใช่ไหม”

“ใช่ และอะไรอีก”

“เอาละ คุณพ่อปิกโกเล่าต่อไปด้วยความกลัว สตรีผู้นั้นได้บอกผมว่า ให้เตือนคุณพ่อให้หาวิธีที่จะทำให้ซาเลเซียน ทำงาน ทำงาน และท่านบอกว่า พวกเขาจะพบหนามมากมาย แต่ก็จะพบดอกกุหลาบมากมายเช่นกัน และให้บอกพวกเขาว่าชีวิตนี้สั่น แต่งานมีมาก ชีวิตนี้สั้นถ้าเปรียบเทียบกับพระเป็นเจ้าเพราะเฉพาะพระพักตร์พระองค์เป็นชั่วขณะเดียว เป็นความเปล่า”

“แต่...เขาไม่ทำงานหรือ” คุณพ่อถาม

เขาตอบว่า “ใช่แล้ว เขาเหล่านั้นทำงาน พูดดังนี้แล้วพ่อก็ไม่เห็นพ่อปิกโกและคนอื่น ๆ อีก ซึ่งทำให้ประหลาดใจมากกว่าครั้งแรก พ่อจึงเดินต่อไปพอถึงศูนย์เยาวชนพ่อก็ตื่น”

สิ่งที่คุณพ่อบอสโกต้องการเน้นให้เราทราบก็คือสิ่งที่สตรีผู้นั้นบอกกับคุณพ่อปิกโกว่า เราต้องปฏิบัติความอ่อนหวานของนักบุญฟรังซิสโกและทำงานมาก ๆ เสมอ

(จากประวัตินักบุญยวงบอสโก เล่ม 13 หน้า 302)