|
09 October 2010
วันที่ 9 พฤษภาคม 1879 คุณพ่อบอสโกได้เล่าเรื่องความฝันที่เป็นการต่อสู้สำหรับผู้ที่เป็นสมาชิกของคณะ และคำตักเตือนสำหรับปัจจุบันและอนาคต คุณพ่อบอสโกเล่าว่า
ท่านได้เห็นการต่อสู้อย่างดุเดือดระหว่างเด็กและนักรบ สู้กันด้วยอาวุธชนิดต่าง ๆ และในทีท่าต่าง ๆ จนที่สุดเหลือคนไม่กี่คน
พวกเด็กต่อสู้อย่างดุเดือดกับพวกมนุษย์ยักษ์ที่มีอาวุธคล่องแคล่วว่องไวท่ามกลางพวกเขามีธงกว้างใหญ่และสูงมาก ตรงกลางจารึกเป็นตัวอักษรทองว่า “มารีองค์อุปถัมภ์ของคริสตังค์” การต่อสู้ดำเนินไปในระยะเวลานานและรุนแรงถึงกับนองเลือด แต่ผู้ที่เดินตามธงนั้นไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเลย และยังได้เป็นเจ้าของของที่ราบกว้างใหญ่ ในไม่ช้าก็มีพวกที่เหลือจากการต่อสู้ครั้งก่อนมาสมทบรวมกันเป็นกองทัพทุกคนถือไม้กางเขนในมือขวาต่างอาวุธ ในมือซ้ายถือธงเล็ก ๆ ลักษณะเดียวกับธงใหญ่
ทหารใหม่ได้ฝึกการรบหลายแบบที่ราบนั้น แล้วก็แยกย้ายกันไป บางคนไปทางตะวันออก บางคนไปทางทิศเหนือ (พวกนี้น้อยมาก) ส่วนมากทางใต้
เมื่อพวกเราหายไปหมดแล้ว ก็มีอีกพวกมาฝึกแทน แล้วก็แยกย้ายกันไปเช่นพวกก่อน พ่อรู้จักแต่พวกแรก ชุดที่สองไม่รู้จักแล้ว แต่เขาทำท่าเหมือนรู้จักพ่อ และไต่ถามพ่อหลายสิ่งหลายอย่าง หลังจากนั่นมีเปลวไฟเล็ก ๆ สีต่าง ๆ ตกลง มาจากฟ้าคล้ายฝนตก มีฟ้าร้องฟ้าแลบ แล้วท้องฟ้าก็แจ่มใส พ่อเห็นว่าตัวพ่ออยู่ในอุทยานอันงดงามแห่งหนึ่ง มีบุรุษแปลกหน้าผู้หนึ่งหน้าตาคล้ายนักบุญฟรังซิส เดอซาล มอบหนังสือเล่มเล็ก ๆ ให้พ่อโดยไม่กล่าวกระไร พ่อถามว่า “ท่านเป็นใคร” เขาตอบว่า “เชิญอ่านหนังสือดู”
พ่อเปิดหนังสือออกอ่าน ตัวอักษรอ่านยาก แต่พอที่จะรวบรวมเนื้อความได้ว่าดังนี้ จงบอก...
- แก่โนวิส จงนบน้อมในทุกสิ่ง อาศัยความนอบน้อมนี้เขาจะได้รับพระพรจากพระเป็นเจ้าและความเอ็นดูจากมนุษย์ เขาต้องสู้รบ แต่จะได้ชัยชนะ อาศัยความขยันหมั่นเพียร เขาจะได้ชัยชนะต่อการผจญของศัตรูฝ่ายวิญญาณ
- แก่ผู้ถวายตัวแล้ว ให้รักษาฤทธิ์กุศลความบริสุทธิ์ไว้อย่างหวงแหน รักษาชื่อเสียงของสมาชิกด้วยกัน และส่งเสริมชื่อเสียงของคณะ
- แก่บรรดาอธิการ จงเอาใจใส่และยอมรับความยากลำบากเสียสละเพื่อให้สมาชิกปฏิบัติตามวินัยของคณะ ซึ่งทุกคนได้ปฏิบัติต่อพระแล้ว
- แก่ผู้ใหญ่ที่ปกครองคณะ จงบูชาตัวเองอย่างเด็ดขาด เพื่อจะได้รักษาตนเอง และบรรดาสมาชิกซึ่งได้ถวายแด่พระเจ้า
ในหนังสือนั้นยังมีข้อความอีกมากมาย แต่คุณพ่อบอสโกบอกว่า ท่านอ่านไม่ออก เพราะกระดาษกลายเป็นสีฟ้า ซึ่งเป็นสีเดียวกับตัวอักษร
“ท่านเป็นใคร” คุณพ่อบอสโกถาม เขามองพ่อด้วยความพอใจ
“ชื่อฉันหรือ? สัตบุรุษทุกคนรู้ดี ฉันถูกส่งเพื่อแจ้งบางสิ่งบางอย่างอันเกี่ยวกับอนาคต”
“แจ้งเรื่องอะไร”
“ก็แจ้งเรื่องที่บอกแล้วและที่คุณพ่อจะถาม”
“ซาเลเซียนจะต้องทำอย่างไรซึ่งจะได้มาซึ่งกระแสเรียก?”
“จะมีกระแสเรียกมากมายต้องอาศัยตัวอย่างที่ดีซิ โดยปฏิบัติกับนักเรียนด้วยความรัก และเตือนเขาให้รับศีลมหาสนิทบ่อย ๆ”
“เราต้องทำอย่างไร เวลารับอัสปีรันตี?”
“อย่ารับคนเกียจคร้าน และคนโลภอาหาร”
“การรับผู้ที่จะทำการถวายตัวเล่า?”
“ระวังจงรับแต่ผู้ที่มั่งคงในความบริสุทธิ์”
“ทำอย่างไรจึงจะรักษาจิตตารมณ์ให้ยิ่งทียิ่งดีขึ้น?”
“โดยวิธีเขียนจดหมายถึงบาง ไปเยี่ยม พบปะติดต่อกับสมาชิกด้วยใจอารี สิ่งเหล่านี้ขอให้ผู้ใหญ่ปฏิบัติเรื่อย ๆ ไป”
“จะต้องปฏิบัติอย่างไรในการส่งสมาชิกไปต่างประเทศ”
“ส่งเฉพาะผู้ที่รับรองได้ในเรื่องความบริสุทธิ์ ถ้าส่งไปแล้วเขาแสดงออกมาว่าไม่เด็ดขาดในเรื่องนี้ให้เรียกกลับ จงเรียนรู้และส่งเสริมกระแสเรียกพื้นเมืองของประเทศนั้น ๆ”
“คณะของเรากำลังดำเนินไปดีหรือไม่?”
“ไม่ก้าวหน้าและไม่ถอยหลัง ผู้ที่ดำรงอยู่ในความยุติธรรมแล้วให้ก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้น ผู้ที่มีมานะจะเอาตัวรอด...”
“คณะจะขยายไปมากไหม?”
“ตราบใดที่ผู้ใหญ่ทำหน้าที่ของตน คณะจะเจริญ จะไม่มีใครมากีดขวางทางเจริญนั้น”
“คณะคงอยู่อีกนานไหม?”
“คณะจะดำเนินต่อไปตราบที่สมาชิกรักงาน และ รู้ประมาณตนในการกินการดื่ม ถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งในเสาสองต้นนี้แล้ว การก่อสร้างจะพังและทับทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อยพินาศไป”
ในทันใดนั้น มีชายสี่คนแบกโลงเข้ามาหาพ่อ
“โลงนี้สำหรับใครกัน?”
“สำหรับท่านเอง”
“ในเร็ว ๆ นี้รึ”
“อย่าถามเลย จงคิดแต่ว่าท่านจะต้องตายก็พอแล้ว”
“ด้วยโลงนี้ท่านต้องการเตือนเรื่องอะไร”
“ให้ท่านทำทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านต้องการให้สมาชิกของท่านทำ เมื่อท่านตายไปแล้ว ซึ่งเป็นเสมือนพินัยกรรมที่ท่านจะต้องมอบให้แก่สมาชิกของท่าน แต่ต้องเตรียมให้ดีและมอบให้อย่างครบถ้วนโดยการลงมือปฏิบัติก่อน”
“ยังมีดอกไม้และหนามอีกหรือ?”
“ใช่แล้ว มีดอกกุหลาบมาก มีความปลื้มใจมาก แต่ก็มีหนามแหลมซึ่งจะทำให้ทุกคนได้รับความทุกข์ ความขมขื่น...ต้องสวดให้มาก ๆ”
“ที่โรมล่ะ พ่อต้องไปไหม?”
“ต้องไปซี แต่ค่อย ๆ ทำ ด้วยความรอบคอบระมัดระวัง”
“พ่อจะตายเร็ว ๆ นี้หรือ”
“อย่าสนใจเรื่องนี้เลย มีพระวินัย มีหนังสือหลายเล่ม ท่านจงปฏิบัติสิ่งที่ท่านสอนแก่ผู้อื่น จงเฝ้าระวัง”
พ่อต้องการถามเขาถึงสิ่งอื่นหลายอย่าง แต่เกิดมีฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า และบัดดลนั้น มีสัตว์ประหลาดเดินออกมา เพื่อกัดกินพ่อ พ่อน้องเสียงดังด้วยความตกใจพ่อจึงตื่น พอดีเป็นเวลา 4.45 น. ตอนเช้า
คุณพ่อพูดเสริมต่อไปว่า ในความฝันนี้ถ้ามีสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่พวกเธอจงจำไว้ ทุกสิ่งที่ท่านทำ จงทำเพื่อเกียรติและสิริมงคลของพระเป็นเจ้าเท่านั้น
(จากประวัตินักบุญยวงบอสโก เล่ม 14 หน้า 123)