|
03 October 2010
คือจุดเริ่มแห่งกิจการมหัศจรรย์ของท่าน
เช้าวันที่ 8 ธันวาคม ค.ศ. 1841 คุณพ่อยอห์นบอสโกกำลังแต่งตัวเตรียมทำมิสซาอยู่ในห้องศักดิ์สิทธิ์ของวัดนักบุญ ฟรังซิสอาสซีซี ซึ่งท่านเป็นปลัดวัดประจำอยู่ด้วย
ผู้จัดวัดเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งอยู่ที่มุมห้องศักดิ์สิทธิ์นั้นจึงเรียกให้มาช่วยมิสซา
"ผมช่วยไม่เป็นครับ" เด็กนั้นตอบด้วยความเสียใจ
"อ้ายบ้า เอ็งช่วยมิสซาไม่เป็น แล้วเสือกเข้ามาในห้องศักดิ์สิทธิ์ทำไมวะ "ผู้จัดวัดตะโกนลั่น พลางหันไปคว้าไม้มาไล่ตีเด็กเคราะห์ร้ายนั้น โดนหัว โดนตัวทั่วหมด ฝ่ายเด็กได้แต่วิ่งหนีพลางร้องขอความช่วยเหลือ นักบุญยอห์นบอสโกได้ยิน จึงเข้าป้องกันทันที โดยดุผู้จัดวัดคนนั้นว่า
"อะไรกัน ทำไมไปตีเด็กเล่า...."
"มันไม่รู้จักวิธีช่วยมิสซา แล้วยังเข้ามาในห้องศักดิ์สิทธิ์นี้อีก"
"ไปเรียกเขามาหาพ่อหน่อย พ่ออยากพูดกับเขา เพราะเขาเป็นเพื่อนของพ่อ"
ผู้จัดการวัดจึงวิ่งไปตามเด็กคนนั้นมาใหม่ เมื่อมาอยู่ต่อหน้าแล้ว คุณพ่อบอสโกถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า.... "เธอฟังมิสซาแล้วหรือยัง.... "
"ยังครับ"
"อย่างงั้นก็มาฟังมิสซาก่อนนะ แล้วหลังมิสซา พ่ออยากจะคุยกับเธอหน่อย"
เมื่อคุณพ่อทำมิสซาเสร็จแล้วก็เริ่มสนทนากับเด็กคนนั้นทันที
"เป็นไง เพื่อนของพ่อ เธอชื่ออะไร..."
"ผมชื่อ บาร์โทโลเมโอ กาเร็ลลีครับ"
"เธอมาจากไหน..."
"จากอาสตี ครับ"
"อายุเท่าไร..".
"16 ปีครับ.."
"รู้จักอ่านและเขียนหรือเปล่า......."
"ไม่รู้เลยครับ"
"เธอทำงานอะไร...."
"ผมช่วยเขาก่ออิฐครับ"
"พ่อแม่ของเธอล่ะ..."
"ตายหมดตั้งนานแล้วครับ"
"เธอรับศีลมหาสนิทแรกเดิมทีแล้วหรือยัง"
"ยังเลยครับ"
"และศีลอภัยบาปล่ะ"
"เคยครับ แต่ในเวลาที่ผมยังเล็กๆ อยู่เท่านั้น"
"แล้วไปเรียนคำสอนหรือเปล่า"
"ผมไม่กล้าหรอกครับ เพราะเพื่อนๆ มันชอบล้อผม"
"แต่ถ้าพ่อจะสอนคำสอนเธอต่างหากที่นี่ เธอจะเอาไหม"
"เอาซิครับ แต่อย่าให้ใครมาตีผมนะครับ"
"ไม่ต้องกลัวหรอกน่าตั้งแต่นี้ไปเธอจะเป็นเพื่อนของพ่อ แล้วเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่ล่ะ"
"แล้วแต่คุณพ่อซิครับ"
"เดี๋ยวนี้เลยเอาไหม"
"เอาครับ ผมยินดีเหลือเกิน"
นี่แหละ เป็นการเริ่มงานของคุณพ่อบอสโและไม่ช้าเพื่อนของ บาร์โทโลเมโอก็มาเพิ่มอีกมากมาย ดังนี้เราก็นับได้ว่าบาร์โทโลเมโอ กาเรลลี เป็นจุดเริ่มแห่งกิจการศูนย์ยุวชนวันฉลองของนักบุญยวงบอสโก และเป็นจุดเริ่มงานของคณะซาเลเซียนทั้งหมดทีเดียว
ภายหลังเมื่อระลึกถึงเหตุการณ์ครั้งนี้บาร์โทโลเมโอ กาเรลลี มักรำพึงกับตัวเองบ่อยๆ ว่า
"แหม การตบตีของผู้จัดวัดนั่น ทำให้ผมมีความสุขจริงๆ"