|
03 October 2010
ไม่เพียงแต่ผู้ใหญ่ฝ่ายบ้านเมืองที่รบกวนขัดขวางบั่นทอนกิจการของคุณพ่อบอสโกที่น่าสงสารของเราเท่านั้น เพราะแม้แต่บรรดาเพื่อนพระสงฆ์ของท่านเองก็ยังซ้ำเติมอีก
ยิ่งไปกว่านั้น พวกนี้ยังคิดว่าคุณพ่อบอสโกเสียสติไปแล้วและทุกอย่างที่ท่านทำสำหรับเด็กๆ ก็เป็นแต่เรื่องบ้าๆ เท่านั้นทั้งนั้นก็ดี มีบางคนไปหาคุณพ่อบอสโก และพูดด้วยความหวังดีว่า...
"ดอนบอสโกที่รัก ขอให้เธอเข้าใจดีๆ นะ คือว่า เธอกำลังทำลายศักดิ์สงฆ์ด้วยความประพฤติอันแปลกๆ ของเธอ ด้วยการยอมถ่อมตัวไปเล่นกับเด็กๆ กลางถนน และพาพวกนั้นไปเดินตามถนนหนทาง และตามจัตุรัสในเมือง มันเป็นการทำลายเกียรติยศของเธอเอง ทำให้ทุกคนมองในแง่ร้าย และหัวเราะเยาะเธอ.... "
ทว่า เนื่องด้วยคุณพ่อบอสโกมั่นใจในงานที่ท่านกำลังทำอยู่แม้พวกเขาจะยกแม่น้ำทั้งห้ามาสาธยายก็ไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของคุณพ่อบอสโกได้ พวกนั้นจึงพูดต่อไปว่า....
"โธ่สมองของเธอมันเป็นอะไรแล้ว เหตุผลก็ไม่ยอมรับ อย่าทำเป็นดื้อไปหน่อยเลยน่า" ดอนบอสโกที่รัก น่าสงสารเหลือเกินเธอจะไม่สามารถทำสิ่งซึ่งเป็นไปไม่ได้แน่ ไม่เห็นหรือว่า แม้แต่พระญาณสอดส่องก็ยังขัดขวางกิจการของเธอ จนไม่มีใครอยากให้เธอเช่าที่ของเขาอีกแล้ว
"โอ้พระญาณสอดส่องของพระ" คุณพ่อบอสโกอุทานขึ้น พร้อมกับกางแขนและเงยหน้าขึ้นเบื้องบน.....พระญาณสอดส่องของพระจะช่วยแน่ พระองค์ได้ส่งเด็กๆ เหล่านี้มาให้ผม และผมจะไม่ไล่เขากลับไปเลยแม้แต่คนเดียว พวกคุณจงรู้ไว้ด้วยว่าพวกคุณเข้าใจผิดถนัดทีเดียว เพราะพระญาณสอดส่องของพระจะทำทุกอย่างที่จำเป็น และเนื่องด้วยไม่มีใครยอมให้ผมเช่าที่ผมก็จะหาเองและจะสร้างกิจการใหญ่โดยอาศัยความช่วยเหลือของพระแม่ผู้ศักดิ์สิทธิ์ จะมีตึกรามใหญ่โต พร้อมทั้งโรงเรียน โรงงาน และสำนักงานของทุกๆ แผนก จะมีสนามกว้างใหญ่และระเบียงอันไพศาล และนอกนั้น จะมีวิหารที่มหึมาน่าพิศวงทีเดียว...เท่านี้ยังไม่พอ จะมีสามเณร ครูสอนคำสอนผู้ดูแล อาจารย์สอนเรียน นายช่างและพระสงฆ์เหลือคณานับคอยดู....คอยดูกัน
เมื่อได้ยินคุณพ่อบอสโกพูดเช่นนี้ พวกเพื่อนเหล่านั้นก็รู้สึกสงสารเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นเครื่องหมายอันชัดเจนที่แสดงว่าคุณพ่อบอสโกเพื่อนร่วมชั้นที่พวกเขารักหนักหนาเป็นบ้าไปเสียแล้วต่างลากลับพลางสั่นหัว และพูดกันว่า
"โธ่ น่าสงสารเหลือเกิน เขาบ้าแน่แล้ว เราต้องรีบจัดการทันที"
ทว่าคุณพ่อบอสโกไม่กลัว ท่านเตรียมพร้อมที่จะเผชิญกับเหตุการณ์ทุกอย่าง แม้จะหนักเท่าหนักก็ตามที
