09 October 2010
วันสุดท้ายของเดือนธันวาคม 1881 นักบุญยวงบอสโกได้มอบของขวัญสวรรค์ให้ธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ ดังนี้
เรื่องนี้เขียนตามบันทึกของคุณพ่อเลมูแอลว่า
คุณพ่อบอสโกได้ฝันว่า ท่านไปเก็บผลเกาลัดในป่าที่กาสแตลนัวโวที่นั่นมีลูกเกาลัดหล่นมากมาย เม็ดงาม ๆ ด้วย ขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตาเก็บอยู่นั้นมีสตรีผู้หนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับตะกร้าแล้วลงมือเก็บผลเกาลัดด้วย พ่อรู้สึกแปลกใจและไม่พอใจที่หล่นมาเก็บผลเกาลัดในสวนของคนอื่นพ่อจึงถามว่า
“ท่านมีสิทธิ์อะไรที่จะมาเก็บผลเกาลัดที่นี่ ผมไม่ยอมให้ใครมาเก็บในที่ดินของผม”
สตรีผู้นั้นตอบว่า “ทำไมฉันจะไม่สิทธิ์ ฉันเป็นเจ้าของ ผลเกาลัดนี้เป็นของฉัน นี่ฉันช่วยเก็บให้ท่านนะ” สตรีผู้นั้นพูดอย่างท่าทางผู้มีอำนาจ แล้วก็ก้มลงเก็บเกาลัดต่อไป
คุณพ่อบอสโกเห็นว่าไม่เป็นการสมควรที่จะไปต่อล้อต่อเถียงกัน จึงนิ่งเสีย ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาเก็บเอา ๆ จนเต็มตะกร้าของตน แล้วสตรีนั้นจึงเรียกคุณพ่อบอสโกแล้วถามว่า
“ท่านทราบไหมว่า ดิฉันมีเกาลัดกี่เม็ด”
“คำถามนี้แปลกดี” คุณพ่อบอสโกกล่าว
“ตอบให้ถูกซิคะว่ามีเท่าไร” สตรีนั้นกล่าว
“ฉันไม่ทราบ ฉันไม่ใช่หมดดูนี่” คุณพ่อบอสโกตอบ
“ดังนั้นดิฉันจะบอกให้”
“เท่าไร”
“504 เม็ด”
“ห้าร้อยสี่เม็ดหรือ?”
“ใช่แล้ว...คุณทราบไหมหมายถึงอะไร? หมายถึงจำนวนบ้านของธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์อย่างไรล่ะ บ้านที่สมาชิกสร้าง”
ขณะที่กำลังสนทนากันอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงดังเหมือนเสียงชายฉกรรจ์ที่ดุร้ายกำลังเมาเหล้าอาละวาดทั้งได้ยินเสียงคนวิ่งเข้ามาในระหว่างต้นไม้ยิ่งทียิ่งใกล้เข้ามาทุกที คุณพ่อบอสโกจึงตกใจกลัวจะวิ่งหนี สตรีนั้นก็ตามพ่อมาด้วย ท่านวิ่งไปจนถึงฝั่งแม่น้ำ จะข้ามไปก็ข้ามไม่ได้ จะถอยหลังกลับก็ไม่ได้ คุณพ่อบอสโกไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดี เสียงคนพวกนั้นก็ยิ่งเอะอะทั้งได้ยินเสียงเขาเหยียบลูกเกาลัดซึ่งตกอยู่ตามพื้นดิน คุณพ่อบอสโกตกใจตื่นขึ้น แต่แล้วไม่นานนักก็หลับไปอีกแล้วฝันต่อว่า ท่านนั่งอยู่ริมลำธาร สตรีผู้นั้นก็นั่งอยู่ด้วยพร้อมกับตะกร้าซึ่งเต็มไปด้วยผลเกาลัด ยังคงได้ยินเสียงคนพวกนั้นแต่ไกล แต่แล้วเสียงนั้นก็หายไป
คุณพ่อบอสโกมองดูผลเกาลัดอันงดงามในตะกร้า แต่เมื่อพิจารณาดูดี ๆ ก็เห็นว่ามีหลายผลเป็นรูเพราะหนอนเจาะ จึงถามสตรีผู้นั้นว่า
“ฉันจะทำอย่างไรกับเกาลัดที่มีรูเหล่านี้”
“ต้องเลือกไว้ต่างหากซิ เพื่อมิให้เม็ดดีเสียไปด้วย ต้องคัดคนที่ไม่ดีออกคือคนที่ไม่มีจิตตารมณ์ของคณะ เพราะหากมีหนอนแห่งความจองหอง หรือความชั่วอื่น ๆ มันก็จะกัดกินฤทธิ์กุศลหมด”
คุณพ่อเลมูแอลอธิบายว่า เกาลัดหมายถึงสมาชิกธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์ คุณพ่อบอสโกเลือกต่อไป แล้วเลือกเอาเม็ดที่เป็นรูออก แล้วกล่าวว่าที่เสียไม่มีมาก
สตรีนั้นจึงเสริมว่า “ที่เหลือนั้นก็มิใช่ดีทุกเม็ด บางเม็ดก็มีหนอนข้างใน แต่ข้างนอกมองไม่เห็น”
“ดังนั้นจะทราบได้อย่างไรเล่า?” คุณพ่อบอสโกถามสตรีผู้นั้น
“ยากอยู่เหมือนกันเพราะบางคนรู้จักตีสองหน้าเก่ง ยากที่จะเข้าใจได้”
“และดังนั้นจะต้องทำอย่างไร?” คุณพ่อบอสโกถามอีก
“มีวิธีเดียว คือให้ทดลองโดยระเบียบวินัย แล้วคอยสังเกต จะเห็นว่าเขามีจิตตารมณ์ดีหรือไม่ นี่เป็นการทดลองซึ่งผู้ที่รู้จักสังเกตจะผิดพลาดได้อยาก”
สตรีนั้นยังคงให้คำแนะนำแก่คุณพ่อบอสโกอีกว่า ระวังเกาลัดเน่าให้ทดลองโดยใส่ในหม้อน้ำเดือด คือ “ความนบนอบ” เม็ดที่น่าจะมีน้ำเน่าออกมา เม็ดเหล่านี้ต้องเอาทิ้งไป ส่วนเม็ดที่ฝ่อฝ้าไม่มีเนื้อก็จะลอยขึ้นมา จะอยู่กับผู้อื่นไม่ได้เพราะเขาอยากได้หน้าได้ตา จงเอาตะแกรงช้อนทิ้งไป เราต้องระวัง แม้แต่เม็ดที่ดีเพราะเวลาที่สุกแล้วมิใช่จะรับประทานได้เลยต้องทำความสะอาดเสียก่อน ก่อนอื่นต้องแกะเปลือกแข็งออกแล้วลอกเยื่อชั้นในที่ติดกับเมล็ดยังเห็นว่าขาวดีแต่ต้องดูให้ดี ๆ เพราะยังมีเปลือกซ่อนตรงกลางต้องแกะออกเพราะเปลือกนั้นขม
ไม่มีคำเปรียบเทียบใดที่เหมาะสมกว่านี้ สำหรับเห็นลักษณะต่าง ๆ ของสมาชิกที่อยู่ในคณะนักบวช บางครั้งก็เป็นการยากที่จะหยั่งให้ลึกลงไปในหัวใจคนไหนดีจริง
(จากประวัตินักบุญยวงบอสโก เล่ม 15 หน้า 364)